W 11 minucie stwierdziłem, że gość nie wie jak działa Wayland i jakie ma wady, przez które powstał Mir. 
Powtarzać pierdoły po trollach to każdy potrafi.

sprae, a mianowicie? Bo z wymienionych na Ubuntu Wiki w uzasadnieniu decyzji o stworzeniu Mira wad Waylanda nawet Canonical się następnego dnia wycofał. To był wręcz podręcznikowy przykład FUD.

W Linuksie procesy nie mają innego sposobu komunikacji między sobą jak "klient - server", bo są od siebie odizolowane. Muszą się komunikować socketami, shared memory, albo plikami. 
Natywna komunikacja pozostaje z jądrem systemu przez syscall. 
Zatem żaden nowy serwer wyświetlania nie robi postępu w tej dziedzinie. Jedynie ją trochę optymalizuje. 
 
Fajne rozwiązanie w tym zakresie ma Microsoft przez swoje COM, działające bardziej natywnie. 
 
Przewagi Mir (moim zdaniem): 
- Używanie standaryzowanego protokołu wymyślonego przez Google - Protobuf. 
- Używanie testów jednostkowych w celu zachowania kompatybilności w rozwoju. 
- Do komunikacji ze sprzętem używa czystego EGL i nie wymusza na nim żadnych zmian architektonicznych. 
- Organizuje bufory obrazu po stronie GPU, respektując jego sprzętowe optymalizacje NUMA w tym zakresie. 
 
Jeśli chodzi o ostatni punkt, to w Waylandzie obiecali go zastosować jako opcję, jednak używanie przez nich sterowników na bazie DRM/KMS/GEM nie optymalizuje tego rozwiązania (myślicie, że Nvidia i AMD ze złośliwości nie respektują tych standardów?) 
 
Punkt przedostatni w Waylandzie wygląda tak, że Intel chciałby tam wsadzić model sterowników oparty na Androidzie i EGL. Jednak społeczność Waylanda się temu przeciwstawia bo ma misję by Wayland wymusił otwarte sterowniki na bazie DRM, które mają błędy architektoniczne i są mało wydajne. 
 
Jeśli chodzi o FUD, to dziś raczej sieją go pracownicy RedHata, udając biedne poszkodowane księżniczki. Nie rozumiem, czemu autorzy najgorszego systemu serwowania dźwięku (PulseAudio) tak przejmują się produktem, który wprowadza konkurencję i przyspiesza rozwój Waylanda. 
Dla zwykłych programistów aplikacji przecież to nie ma wcale znaczenia.

Jak mówiłem przy innej okazji w Gc, oczywiście X.Org Server nie wykorzystuje stosu TCP/IP, gdy działa normalnie na 1 maszynie. Ale musi zachowywać przeźroczystość sieciową (network transparency). A ten wymóg nie tylko stoi na przeszkodzie części optymalizacji, ale też utrudnia rozwój, bo to jest jedno z założeń pasujących do realiów sprzed 30 lat, ale nie do obecnych. No i nawet dla takich samych realiów dzisiaj oprogramowanie się inaczej projektuje, żeby rozwijający je oraz korzystające z niego programy mieli większą wygodę. 
 
Zaleta z Protobuf - zgadzam się, że występuje, bo do tego są biblioteki i łatwiej na tym operować niż na jakimś całkiem nowym formacie. Ale Wayland przebija XML-em, który ma jeszcze lepszy ekosystem. 
Nie wiem, jakie pokrycie testami ma Weston - referencyjna implemantacja Waylanda (ani tym bardziej inne). Jednak Canonical jest znany raczej z Demo-Driven Development niż Test-Driven Development. Jeszcze nie pokazali, że potrafią się tym efektywnie posługiwać, więc poczekamy, zobaczymy. 
Wayland wymaga tylko rozszerzenia EGL_WL_bind_wayland_display (co przy kompozycyjnym serwerze wyświetlania jest dość naturalne). 
Bufor ramki ma sens na kliencie na architekturach opartych o ARM. W innych przypadkach (w tym na x86) prawie zawsze jest bardzo to nieoptymalne i niewygodne. Więc dobrze, że Wayland nie rozstrzyga tego na sztywno, tylko daje wybór, w zależności od zastosowania. 
 
FUD-em można by się licytować. RedHat święty nie jest, ale nie mają potrzeby uciekania się do FUD-u, bo są w stanie (oraz inni zaangażowani w rozwój Waylanda) zaorać techniczne argumenty za Mirem (jak np. w rozmowie IRC-u wieczorem po ujawnieniu Mira przez Canonicala, której podumowanie i link do loga znajduje się tutaj: www.phoronix.com Zwykle mówię, że konkurencja jest dobra, więc to rozstrzyga. Ale w tym przypadku reperkusje dla Linuksa i ogólnie świata WiOO są na tyle znaczące i potencjalnie bardzo negatywne (polityka Canonicala daje mniej więcej taki przekaz: nie da się z Linuksem odnieść sukcesu komercyjnego, modele współpracy wytworzone przez społeczność WiOO są niedopowiednie do poważnych projektów, więc budujemy swój światek obok, korzystając z dorobku innych (co oczywiście prawnie jest OK), ale zamiast szanowania ich, to wylewając na nich przy okazji pomyje (co już nie jest OK etycznie)), że nie życzę projektowi Mir sukcesu.