Tu można mnie sponsorować w bitcoinach: 1Kkjzpc2NZVeJLKPPwGFBb4H1geLEqMwj1. 
 
LINKI 
• wywlekanie sfery: www.youtube.com 
• problemy milenijne: pl.wikipedia.org 
• problem czy P=NP przedstawiony na stronie Instytutu Matematycznego Claya, fundatora nagrody 1000000$ za rozwiązanie: www.claymath.org 
• odcinek „Geek cloud” pt. „Bliskie spotkania z królową nauk” (tamże w audio i w komentarzach info o książkach): www.kontestacja.com 
 
A co do Cantora, to z tymi kilkunastoma latami przed Kongresem się pomyliłem, więc sprostowuję. Wiedziałem, że przeprowadził 2 różne dowody, że liczb rzeczywistych jest więcej niż naturalnych, jednak lat nie pamiętałem dokładnie; są to 1874 (przez bijekcję ze zbiorem potęgowym) i 1891 (metodą przekątniową).

Krzyśku, Ty studiowałeś może informatyke na UJ gdzieś pomiędzy 2001-2006, albo pojawiałeś się na niektórych wykładach?

^ Prawdą jest! www.smp.uj.edu.pl lata 2000—2005, mgr informatyki 
A co, WhiteLightning, Ty normalną infę od 2001 do 2006?

Hej Krzysiek, a czytałeś Rossiego "Zapomniana rewolucja" ?  
Autor pisze o matematyce (i w ogóle o nauce) w epoce hellenistycznej (tzn. po podbojach Aleksandra Wielkiego), która wg niego stała na zaskakująco wysokim poziomie i podupadła właśnie po podboju rzymskim, a do niektórych z odkryć hellenistycznego świat europejski doszedł ponownie dopiero pod koniec 17. wieku.  
 
I jeszcze jedną książkę polecam, którą właśnie czytałem, gdy słuchałem tej audycji; niestety po angielsku, napisana przez popularyzatora matematyki pana Simona Singha, właśnie o pokonaniu ostatniego twierdzenia Fermata, pt.  
The proof of Fermat's Last Theorem. Jest na sieci do wygooglania. Pisze o skomplikowanych sprawach w dość prosty sposób.

sorry : Lucio Russo, nie Rossi.

Rafał, nie czytałem tych książek (co do drugiej, to czytałem książkę Amira Aczela pod tym samym tytułem, też popularnonaukowa), ale wyglądają na ciekawe. Z tezą się zgadzam, że matematyka okresu hellenistycznego to była co do istoty ta sama matematyka, którą ponownie zaczęto uprawiać w XVII w. Wspomniany prof. Marek Kordos podaje jako najdobitniejszy na to przykład dowód Archimedesa, z użyciem metody wyczerpywania (zwanej też całką Eudoksosa), że objętość ostrosłupa trójkątnego (czyli czworościanu) jest równa ⅓ objętości graniastosłupa o tej samej podstawie. Rzeczy wydające się oczywistymi, typu takiego, że Euklides nie poświęciłby im głębszej refleksji, są dowodzone ze ścisłością spełniającą współczesne rygory analizy matematycznej, są obecne sparametryzowane oszacowania, przejścia graniczne, ciągłość porządku w liczbach rzeczywistych, choć oczywiście (co dla historyka nauki, którym on jest, dodaje uroku) bez nowoczesnej terminologii i notacji, a także bez ewidentnego łamania tabu, jakim dla Greków była nieskończoność aktualna, czyli rozważanie bytów nieskończonych naraz w sposób istotnie biorący ich nieskończoność pod uwagę, zamiast traktowania po prostu jako możliwe do dowolnie dużego (ale zawsze ograniczonego) zwiększenia, czy też (w przypadku geometrii) wydłużenia, tudzież rozdrobnienia.

"są dowodzone ze ścisłością spełniającą współczesne rygory analizy matematycznej, są obecne sparametryzowane oszacowania, przejścia graniczne, ciągłość porządku w liczbach rzeczywistych,"  
o to właśnie też jest coś w ten deseń, naprawdę autor jest też takim historyko-klasycznofilologo-miłośnikiem nauki (wybuchowa mieszanka), wyciąga takie cytaty i rzeczy ( nawet ze starożytnej poezji ;) ), a nie ma lania wody i tez postawionych tak od czapy, bez jakichś wyraźnych ku temu przesłanek, co mnie osobiście denerwuje u amerykańskich autorów; generalnie autorowi chodzi o to, żeby nie postrzegać starożytności jednolicie, tzn. głównie przez pryzmat Grecji okresu klasycznego, tzn. Arystotelesa, Pitagorasa, ale właśnie Archimedes, Euklides, zresztą to tylko czubek góry lodowej;  
Co do pana Kordosa, chyba czytałem coś kiedyś jego o geometrii, ale jakoś nie mogłem się przebić; a to o wyczerpywaniu Eudoksosa gdzie było, możesz zdradzić ? 
 
Co do Singha jest tam szczypta tej amerykańskiej sensacji z powtórzeniami jakie to niezwykłe, ale nie przeszkadzało mi to, raczej traktowałem z przymrużeniem oka, poza tym jasno, merytorycznie, bez formalizmu. Czytało się jak kryminał. 
 
A tego Aczela nie mogę znaleźć na sieci, tylko jakieś skróty. Zresztą swojego Singha też. Mam to u siebie na kompie.

Szukając singha, znalazłem całą masę innych książek; ostatnie odkrycie to : 
magz.elibraries.eu 
zobacz zwłaszcza artykuł o zadaniach sangaku (czyli matematyka europejska od Holendrów kontemplowana w buddyjskich świątyniach w XVII w.)  
pamiętam, że czytałem o tym w polskim scientific american i zaintrygowało mnie to przenikanie kuli z walcem, nie mogłem rozgryźć, jak to obliczyć.

Rafał, obczaj linki w pierwszym komentarzu, w tym do tego odcinka, pod którym w komentarzach jest też wymieniona książka Kordosa (polecam zresztą pozostałe, np. myślę, że Steen szczególnie by Cię zainteresował): www.kontestacja.com Też zresztą cytuje tam nawet fragmenty poezji (np. Kochanowskiego) i innych niematematycznych dzieł, w ramach rozważania, jak ludzie myśleli i czym się kierowali w danym czasie i miejscu. Ale jego pierwszą specjalnością w matematyce są rzeczywiście podstawy geometrii, w tym pewne teorie słabsze od geometrii euklidesowej, więc na coś z tej dziedziny mogłeś trafić jego autorstwa (sam czytałem i ja, owszem, mam do tego predyspozycje, ale dla kogoś, kto logiki pierwszego rzędu i teorii modeli nie ogarnia dobrze, mogę się to wydawać zbyt techniczne rozważania). 
 
A od tego, co podlinkowałeś, skoro takie masz gusta, to ja Ci podniosę poprzeczkę o szczebel wyżej ;-). Obczaj kanadyjskie czasopisma (które jakiś czas temu się połączyły): Mathematical Mayhem i Crux Mathematicorum.

oki, danke; singh (otwiera się w zipie) : 
upload.evilzone.org/download.php?id=7238756&type=zip 
‎

A o enri to Google znajduje prawie wyłącznie sformułowanie z tej pracy, bez dokładniejszego wyjaśnienia. Zatem pozostaje całkować – tak ja bym liczył to pole kawałka powierzchni walca. 
 
Rafał, a Ty jesteś na lub po studiach matematycznych? Czy pozauczelnianym przypadkiem ;-)?

Nie, nie jestem na studiach matematycznych, chociaż zdawałem matmę na maturze. Po prostu się interesuję. 
Obie książki o Fermacie okazuje się zostały przetłumaczone na polski przez Pawła Strzeleckiego : 
Wielkie twierdzenie Fermata. Rozwiązanie zagadki starego matematycznego problemu. --> Amir D. Aczel 
Tajemnica Fermata: w poszukiwaniu rozwiązania najsłynniejszego matematycznego problemu świata --> Simon Singh