Jakby ktoś się zastanawiał czy słuchać, przytaczam fragment, gdy się zapowietrzyłem (w wyniku straszliwego kataru): 
- gi, gi, gi, noo, trudne słowo 
- genitalia?

Wyznaczanie granic dla sztuki moim skromnym zdaniem cechuje społeczeństwa totalitarne. Wolnośc słowa nie może mieć ograniczeń. Oczywiście jeżeli ktoś namaluje obraz, czy napisze piosenkę która kogoś obraża, to niech ta osoba obrazona poda autora do sądu! Ale mówię stanowcze NIE cenzurze prewencyjnej, czyli zakazywaniu i zdejmowaniu dzieł sztuki z wystaw tylko dlatego, że "MOGĄ" kogoś obrazić.

W sztuce czasem bywa tek, że o tym czy obraz jest cenny decyduje profesor sztuki, czy inny krytyk (kretyn) który powie nowobogackim, że autor to geniusz.

Marius, i ich strata. Dla mnie sztuką jest to, co podoba się ludziom. Może to być największe możliwe g... ale jeżeli podoba się ludziom i ktoś jest chętny za to zapłacić, to to jest sztuka. Sztuka to nie jest to, co sztuką nazywają krytycy sztuki, bo oni są konserwatywni i hamują postęp w każdej dziedzinie sztuki. 
 
Ale jeżeli jakiś nowobogacki chce dać 500 patoli za obraz, to czemu nie? 
 
Sztuka to nie jest to, co się podoba WSZYSTKIM.

Tak, jak wspomniałem w wywiadze Doroto - utwory czy też ogólnie dzięła (z różnych dziedzin) gówniane dzielą się na dwa rodzaje - te które nie podobają się nikomu, oraz te - które podobają się WSZYSTKIM. ;) Pozdrawiam

Dla tworzenia granic nie ma! Lecz jak rozróżniamy kicz od sztuki - w ten sposób potraktujmy temat "granicy sztuki". ;)

Info o koncercie na pejsie: 
www.facebook.com 
 
Grafika projektu One Man's Hate tutaj: www.radiownet.pl lub tutaj: jabollissimus.pl

Gdyby krytycy sztuki byli konserwatywni dużo więcej nowości by przeszło - bo wolność wyrażania była dla nich podstawą co nie znaczyło, że aplauz dla nowoczesnych dzieł istniał. 
Pamiętajmy, że Picasso i Dali stali się bardzo popularni już w latach 30. XX wieku, gdy w wielu krajach sztuka nowoczesna była krytykowana przez... SOCJALISTÓW I NARODOWCÓW :P a nie konserwatystów. 
 
Metalowa audycja była... a wiecie jak takie kapele jak VENOM czy BATHORY się wypromowały - ich wydawcami były często wytwórnie nie mające pojęcia o tym co oni grają. Po prostu była wizja zarobienia i wydania 5000płyt na próbę i nie interesował ich rynek - chcą grać niech wydają u nas jak zarobią to ciągniemy ten wózek - każdy ma szanse this is biznes - bez ryzyka nie ma zabawy. 
 
Ale wtedy była epoka "pana z cygarem" który podejmuje ryzyko / a teraz jest epoka "nie da się, nie ma badań rynku, nie sprzeda się nie, nie, nie i CZIKENS!" 
 
To konserwatywni krytycy rzetelnie ocenili Picassa czy Salvadora Dali, Kandiskyego, nawet secesja była krytykowana. Ale oceniano wg standardów akademickiego malarstwa. Wysoko ceniono barwę, ekspresję, ale krytykowano brzydotę czy brak proporcji. 
 
Wtedy krytykowano merytorycznie a nie "nie ładne, nie sprzeda się" jak sądzą niektórzy. Picasso był właśnie ceniony za kolorystykę, szaleństwo. 
 
Pozatym Picasso, Dali i wszyscy pierwsi abstrakcyjni malarze i ekspresjoniści - UMIELI MALOWAĆ KLASYCZNIE I AKADEMICKO. 
Współcześni malarze to hałturnicy zgodnie z cytatem Dalego. Nie ważne jak usiłujesz źle malować - przeciętność i tak zostanie wkońcu dostrzeżona. 
Teraz abstrakcja to sikanie na płótno i rzucanie kupą. Kwadrat na jakimś tle wymaga chociaż warsztatu malarskiego by barwa była soczysta i jednolita na całej powierzchni obrazu - to ciężko osiągnąć! 
 
Mnie na kółku plastycznym uczył artysta abstrakcyjny (neokubizm czy jak to się fachowo nazywa) profesor ASP we Wrocławiu. On nie pozwalał nam malować abstrakcji wcale. 
Mówił, że 'dopóki człowiek nie nauczy się malować bardzo dobrze akademicko nie powinien brać się za abstrakcje - które wymagają dużo lepszego warsztatu niż obraz realistyczny'!

Może by nie było wątpliwości - większość konserwatywnych krytyków nigdy nie ograniczałaby prawa do oglądania dzieł sztuki abstrakcyjnej dorosłym ludziom! 
 
To socjaliści lubią dzielić, segregować. To socjaliści uważali, że "zdegenerowaną sztukę" należy palić i wyrzucać. Prawdziwy krytyk w starym stylu nawet paskudny obraz nie pozwoli tknąć - nie mówiąc o paleniu czy celowym niszczeniu jak to robili Niemcy, Ruscy czy Ukraińcy. Ale narody nie mające smaku i przesiąknięte od ponad 100 lat socjalizmem do szpiku nigdy nie będą tolerować. 
 
A właśnie TOLERANCJA w klasycznym rozumieniu tak bym określił konserwatywnych krytyków i konserwatywnych właścicieli galerii, którzy wpuszczali abstrakcję MIMO OSOBISTEGO ZNIESMACZENIA. Po prostu był rynek to tym co chcą oglądać się udostępnia dzieła abstrakcyjne. To jest myślenie sprzed socjalizmu jaki teraz panuje. Teraz albo byle g... się nazywa odgórnie sztuką bo ma pieczątkę, albo wszystko się sprowadza do rzemiosła...

Co do szoku i sztuki, skojarzyły mi się 2, BARDZO NIESMACZNE paski komiksowe. :) 
 
Uwaga! W języku angielskim i bardzo nieprzyzwoite! :) 
 
wulffmorgenthaler.com 
wulffmorgenthaler.com

Kreatorze, masz bardzo ograniczony zasób pojęciowy :P Kiedy pisałam o konserwatywnych krytykach, nie chodziło mi o ich poglądy polityczne, a o ich poglądy na standardy w sztuce. Zapytaj CK Norwida co sądzi o konserwatywnych krytykach. A nie, sory, zmarł z biedy bo nikt nie był w stanie ogarnąć jego poezji :P

ALE CO OBCHODZĄ MNIE ICH ANIMOZJE? Krytyk czy właściciel galerii może nieznosić sztuki nowoczesnej - ale jeśli jest normalnym mecenasem/krytykiem/biznesmenem to będzie opiniował plusy i minusy tej sztuki i będzie ją pokazywał. 
 
Ja jestem sceptyczny do sztuki nowoczesnej AD. 2000-2010. Ale bardzo cenię sztuke nowoczesną z epoki 1890-1939. Może moje dzieci będą cenić gówno na płótnie- ALE JA NIE I NIKT MNIE NIE ZMUSI. Co nie znaczy, że zakazuję pokazywać takie cuda ;P 
 
Na początku wieku XX Największe galerie pokazywały mimo ryzyka z tym związanego Salvadora Dali, Picassa, Kandisky'ego a większośc krytyków i właścicieli tych galerii traktowało to jak fanaberie. Ale pokazywali bo rynek to rynek! 
 
Ale różnica między 1911 a 2011 jest taka, że wtedy nie było odgórnych standardów i każdy robił co chciał. Krytyk mógł krytykować, ale też pokazywać jednocześnie co krytykuje. Teraz wszystko chcą biurokraci i "dyplomowani pseudoartyści" sobie ustawić by nic nie robić a dostawać kasę. Kazdy chce nic nie robić i mieć pieczątkę 'artysta dyplomowany' i robić sztukę za kasę gwarantowaną od państwa! 
 
Wtedy na kase trzeba było zapracować KRYTYKUJĄC lub MALUJĄC lub POKAZUJĄC sztukę. Nie było kasy za darmo. Nawet mecenas wymagał efektów często jak dawał kasę. Nie chciałzysku tylko efektów jak wspiera artystę.

Ja sie na sztuce nie znam dla mnie sztuka sa: 
www.remarkablecars.com 
www.wilsoncombat.com 
unrealitymag.com 
“Jak slysze o kulturze to siegam po pistolet” ~ Hermann Goring it to wszystko co mam do powiedzenia w tym temacie.

Nie Kreator, roznica pomiedzy 1911 i 2011 jest tutaj: www.stiguns.com

Kreator, sztuka 2000-2010 jest bardzo dobra, trzeba tylko umieć znaleźć. Nie trzeba nawet daleko szukać. Co sądzisz o street arcie i działalności Bansky'ego? 
 
Zanim ktoś napisze, że malowanie po ścianach to wandalizm - kazde malowidło Banksy'ego na ścianie zwiększa wartość nieruchomości o kilkadziesiąt procent.

Przepraszam, że nie będę rzucać nazwiskami. ;) 
Ja wbrew wielu, co twierdzą, "co to za bohomaz", cenię sobie sztukę nowoczesną, o ile jest treściwa. Poszukiwania "czystej formy" w absolutnych abstraktach traktuję jako rzecz niepełną. Bez treści - choćby symbolicznej, zawartej w tytule, czy gdzieś w zakamarku obrazu - obraz abstrakcyjny (np. "Pollocki") są tylko arcyciekawą, ekspresyjną (bądź nie), ale fakturą jedynie. 
Beztreściwy abstrakt potrafią wykonać małpy, a nawet słonie. Ile to afer w galeriach, że "młoda japońska malarka" okazywała się szympansicą z Gabonu, czy słoniem z Tajlandii? A krytykom rzedły miny... 
Graffiti, popart, sztuka użytkowa - to też sztuka, ale mniejszego kalibru, tak jak mniej ceni się ryciny, niźli obrazy. Hm? No i oczywiście, sztuka będzie sztuką, niezależnie od techniki. Jednak chyba bardziej ceni się to nad czym człowiek się bardzo napracował. ;) 
Kiedyś artyści spędzali dnie na wytwarzaniu farb, na matematyce, by wyliczać proporcje, kompozycje, definiować kanony, itd. Na początku XX w., kiedy odrzucano reguły - też wymagało to ciężkiej pracy. 
Dziś - najczęściej idzie się na łatwiznę. 
 
 
Ja sobie cenię część współczesnej sztuki (chociaż nie śledzę, tak jakbym chciał). I nie na zasadzie, jak to kulturalne paniusie w futerkach z pełnymi portfelami mówią, "och, ach, tak pan mówi, panie krytyku, że to wspaniałe... Och jakie wspaniałe!" Nie, cenię sobie symbolizm, treść - sztuka bez treści do mnie nie przemawia. Sama emocja nie ma kierunku. Przejdę, odczuję, zapomnę. 
 
Możem ordynus faktycznie. ;P

Jeszcze jedna dygresja. 
Bardzo, bardzo ważna! 
 
 
 
NIE WOLNO WYRZUCAĆ ESTETYKI Z ŻYCIA! 
 
 
 
 
Dlaczego zatem dziś tak ludzie nie szanują sztuki, czy poezji? 
Wyobraźmy sobie: przychodzi sobie profesor nauk medycznych, czy wielki przedsiębiorca do galerii. 
Bardzo mądrzy ludzie! Patrzą - a nie rozumieją. 
Jakowy mąż stanu, czy fizyk-noblista biorą do ręki tom poezji. 
Bardzo mądrzy ludzie! Czytają - a nie rozumieją. 
 
Zwykły człowiek - czyta, bądź patrzy. NIE ROZUMIE! 
 
Nie rozumie, a przecież wie, że jest mądry, zna swą wartość. Bierze do ręki, spogląda - NIE ROZUMIE. 
Jak ON - taki mądry człowiek - może nie rozumieć?! Jak?! Przecież tyle wie i rozumie. A bierze do ręki takie byle gówno i nie rozumie... 
 
Rodzi to wewnętrze oburzenie, wręcz nienawiść do poezji i poetów, malarstwa i malarzy, sztuki i artystów. Wykluczenie tej sfery z życia. Bo może pokazać jakiś rodzaj niekompetencji. 
 
 
A tymczasem to tylko brak wrażliwości. A wrażliwość, to "ciepło w sercu" są bardzo potrzebne. W jakiś sposób pozwalają utrzymać żywe sumienie. 
 
Estetyka jest bardzo pomocna w życiu! 
 
 
 
"To wcale nie wymagało wielkiego charakteru 
nasza odmowa niezgoda i upór 
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi 
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku 
Tak smaku 
w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia 
(...) 
Tak więc estetyka może być pomocna w życiu 
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie 
Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać 
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek 
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów 
Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu 
książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie 
To wcale nie wymagało wielkiego charakteru 
mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi 
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku 
Tak smaku 
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo 
choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała 
głowa"

Po cześci się zgadzam, po części nie. Czasem na stworzenie prawdziwej sztuki potrzeba całego życia (np. Mistrz i Małgorzata Bułhakowa) a czasem wystarczy jedna noc (improwizowane wiersze Słowackiego czy Mickiewicza) 
 
Zgadzam się natomiast z tobą, że należy odróżniać tanią prowokację od czegoś co naprawdę ma skłaniać do refleksji, być ironicznym, zaskakującym, nietypowym. Tego jest pełno w dzisiejszej sztuce, trzeba tylko szukać, nie można skupiać się na tym, co jest puszczane w telewizji.

a, jeszcze coś. sztuka nie może być po prostu nachalna, tak jak gówno na płótnie, musi być subtelna, stanowić dialog, a nie tylko wykrzyczane jakies stanowisko i cześć pieśni. 
 
to musi być coś, o czym rozmyśla odbiorca długo po tym, jak już dzieła nie ogląda.

chciałbym nawiązać do: 
dorota (Kiedy pisałam o konserwatywnych krytykach, nie chodziło mi o ich poglądy polityczne, a o ich poglądy na standardy w sztuce.) 
 
Ale co znaczą poglądy krytyka. Jego krytyka nie niszczy dzieła fizycznie, inny krytyk napisze co innego. A co do Norwida - miał pecha. 
 
Socjaliści niszczą dzieła realnie. Co nam po zdjęciach jak prawie połowy zbiorów Lwowskiej sztuki nie ma bo porąbali ją RUSCY i UKRAIŃCY w 1940 i 1942! SOCJALIZM NISZCZY SZTUKĘ. Konserwatyzm krytykuje co najwyżej! 
 
Pozatym w czasach Norwida połowa 19 wieku ciężko mówić o konserwatyzmie w sztuce. Wtedy panował romantyzm a artyści i krytycy zachwycali się kiełkującym socjalizmem. Politycy i finansiera socjalizm traktowała jak robactwo, ale przez artystów i "nowe prądy" skuwano renesansowe tynki z ornamentami, barokowe ołtarze i robiono neogotyckie detale, ruiny, kamienice kiczowate na ogół w ich miejscu. 
 
Dopiero pod koniec XIX wieku odwrót od tego szaleństwa zrodził "KONSERWACJĘ SZTUKI, WSPÓŁCZESNE MUZEA, KONSWERWACJE ZABYTKÓW, "TRWAŁA RUINA" wtedy to wszystko powstało. 
Do końca 19 wieku gdy ukształtował się wreszcie na dobre mieszczański kapitalizm zaczęto równorzędnie traktować różne epoki. Przedtem niszczono jak w PRL na siłe wszystko co nie jest z mojego stylu. 
 
Wracamy teraz do takiego podejścia starąsztukę się klasyfikuje jako MUZEUM a artysta czy chce czy nie musi tworzyć gówno na płótnie albo zwłoki psa na antenie telewizyjnej nadziane. 
 
Nie krytykuję całej sztuki AD. 2000-2010 tylko znaczną jej część - nastawioną na emocje a nie mającą treści. Jabollissimus ładniej to ujął. 
 
Dla mnie jedyne co jest obowiązkowe to traktowanie dzieła sztuki jeśli jest dziełem jednakowo z tym co było. Żadnego niszczenia i przerabiania bo nowa moda. Dzieło sztuki jest czymś zamkniętym. Jak ktoś chce domalowywać neogotyk do renesansu albo wąsy monalizie niech zrobi kopie i na niej maluje.

Tylko że Norwid wyprzedził romantyzm który już sam w sobie był "wyprzedzający" i tego już krytyka i 'nowobogaccy' znieść nie mogli.

nie rozumiem tej muzyki, musiałem wyłączyć audycję bo tylko mnie to wkurzało

Blom, de gustibus non est disputandum, można przecież przewijać. ;)